Een ingrijpende gebeurtenis maakte veel impact op het leven van Ingeborg.

Het leven van zelfstandig ondernemer Ingeborg Moonen staat in 2018 volledig op zijn kop. Al enkele jaren kampt Ingeborg met flinke hoofdpijn en heeft ze last van evenwichtsstoornissen. Na een pijnlijke val komt ze terecht bij de fysiotherapeut die een aantal testen bij haar afneemt. De resultaten van Ingeborg zijn lager dan de resultaten van mensen met hersenletsel waarna ze direct wordt doorverwezen naar de neuroloog.

In 2009 start Ingeborg als zzp'er in de financiële sector en ondersteunt ze organisaties met allerlei verschillende uitdagingen. 'Vrijwel het eerste wat ik toen heb gedaan is een arbeids­ongeschiktheids­verzekering afsluiten. Ik was, en ben, nog altijd kostwinner. Ik vond dat ik de plicht had om goed voor mijn kinderen te zorgen mocht ik een keer uitvallen.'

Ingeborg: 'In het ziekenhuis hoorde ik dat er een goedaardige tumor in mijn hoofd zat. Door die tumor had ik al die tijd hoofdpijn, was ik een aantal keer gevallen en had ik uitval aan de rechterkant van mijn lichaam. Op dat moment vallen alle puzzelstukjes op zijn plek en schrik je enorm.' Ingeborg wordt direct opgenomen in het ziekenhuis en mag zelfs niet meer naar huis rijden om haar spullen te pakken. 'Het risico dat ik in een coma raakte was te groot. De arts zei: 'Niet opereren is geen optie, anders vinden je kinderen je dood op bed.'' Ingeborg neemt contact op met Interpolis en legt haar situatie uit. 'Alle zorgen werden direct uit handen genomen, waardoor ik mij volledig kon focussen op de operatie.'

Na een zware operatie waarbij de tumor wordt verwijderd start voor Ingeborg het herstelproces. Tijdens de gesprekken met haar arbeidsdeskundige krijgt ze adviezen en opdrachten mee. 'De 2e dag na mijn operatie had ik contact met Interpolis en zijn we het hersteltraject gestart. Het is erg confronterend omdat je eigenlijk weer vanaf nul moet beginnen. Ik puzzelde graag en maakte altijd ingewikkelde sudoku's. Dat ging niet meer. Ik moest echt weer bij de basis beginnen. Je weet ontzettend goed wat je kon vóór de operatie. Daar blijf je jezelf mee vergelijken en dat is erg frustrerend.'

Ingeborg rondt haar cognitieve revalidatie af en start na contact met de arbeidsdeskundige aan het volgende deel van haar revalidatie, bij Revant Revalidatie­centrum Breda. 'Ik doorliep 2 tot 3 dagen in de week een fysiek programma. Het was een emotioneel proces met veel tranen.  Zo had ik moeite met fietsen en kon ik veel verschillende prikkels tegelijk nog niet aan. Na een paar weken merkte ik vooruitgang en dat gaf mij goede hoop.'

Na een jaar revalideren start Ingeborg in overleg met Interpolis weer voorzichtig met werken. 'Dat vond ik heel spannend. In kleine stapjes hebben we het opgebouwd. Ik wilde niet dat wat mij was overkomen als een etiket op mij geplakt zou worden. Daarom heb ik er in het begin niets over gezegd. Interpolis heeft mij echt verbaasd in de begeleiding. Ruim 1 jaar geleden werd ik gebeld door arbeidsdeskundige José met de vraag: 'Is er nog iets wat wij voor jou kunnen doen?' Dat vond ik zó geweldig. Dat verwacht je niet van een verzekeraar. Mijn gevoel was altijd: je hebt een AOV verzekering en zodra je iets overkomt word je er zo snel mogelijk uitgewerkt. Dan ben je een kostenpost. Dat is helemaal niet zo gebleken. Ik voel mij oprecht gezegend en dankbaar dat ik al die kansen heb gekregen.'

Niet veel later doet zich een bijzondere kans voor. Ingeborg ziet een vacature bij het revalidatie­centrum waar ze zelf gerevalideerd heeft en besluit te solliciteren. 'Ik was gelijk enthousiast omdat mijn eigen ervaringen daar zo goed waren. Gelukkig werd ik aangenomen en ben ik hier nu in dienst. Het is bijzonder om op deze plek te mogen werken en ik ga met enorm veel plezier naar mijn werk.'

Ingeborg heeft geleerd meer rust te nemen en goed naar haar lichaam te luisteren. Vóór haar operatie leefde ze een druk bestaan. Tijd om tot rust te komen was er niet. 'Ik werkte aan meerdere opdrachten tegelijkertijd, en een werkweek bestond vaak uit 50 of 60 uur. Daarnaast had ik veel nevenactiviteiten. Ik houd rekening met mijn belastbaarheid en maak daar nu duidelijke keuzes in. Bij alles vraag ik mij af: 'Is dit goed voor mij?' Ook moet het passen bij mijn levensfilosofie. Ik wil graag betekenisvol zijn en ben ervan overtuigd dat ik minimaal 86 jaar word in goede gezondheid. Dankzij de begeleiding van Interpolis heb ik geleerd om bewust te zijn van het feit dat het niet nodig is om steeds door te blijven gaan.'